Ik heb in de vorige editie niets gelezen wat 'op de persoon' was. Wel een persoonlijke aanklacht tegen iemand - terecht trouwens - maar dat is wat anders.Ledeboeriaan schreef: ↑05 dec 2025, 09:03Geeske_1991 schreef: ↑04 dec 2025, 16:12
(...)Het kan erg dichtbij komen. De dwaze maagden liepen ook mee in de stoet met de wijze.
Er is geen ander waar geloof dan het zaligmakende, anders is het een waangeloof of een tijd-, wonder-, of historieel geloof.
Een bekeerd iemand geloofd in een Christus, een onbekeerde in Jezus.
Verstuurd vanaf mijn SM-S911B met Tapatalk
1. Het gaat tegen Gods Woord in. Jezus is Zijn Persoonsnaam, Christus Zijn ambtsnaam, hebben we op catechisatie al geleerd. Want wat zei de engel Gabriël tot Maria? Mattheus 1:21: 'En zij zal een Zoon baren, en gij zult Zijn naam heten JEZUS; want Hij zal Zijn volk zalig maken van hun zonden'.
2. Het gaat tegen de belijdenis in. Want wat zegt de Heidelberger? Zondag 11: 'òf Jezus moet geen volkomen Zaligmaker zijn, òf die dezen Zaligmaker met waar geloof aannemen, moeten alles in Hem hebben, dat tot hun zaligheid van node is'
Stop met dit soort on-Bijbelse teksten. Het klinkt misschien vroom of rechtzinnig, maar het slaat nergens op, en het verwondt zielen voor wie deze Naam een Naam is geworden boven alle Naam (Filip. 2:9-10). Want Zijn Naam Jezus moet ons dierbaar worden. Zo zei Ledeboer het inderdaad: Wie Jezus heeft, die heeft genoeg.
Oudvaders over het onvoorwaardelijk aanbod van genade
Re: Oudvaders over het onvoorwaardelijk aanbod van genade
-
Geeske_1991
- Berichten: 296
- Lid geworden op: 11 apr 2018, 11:00
Re: Oudvaders over het onvoorwaardelijk aanbod van genade
Gij zijt vermoeid door uw grote reis, maar gij zegt niet: het is buiten hoop; gij hebt het leven uwer hand gevonden, daarom wordt gij niet ziek. Jesaja 57:10DDD schreef:Ik snap niet dat je zelf niet inziet hoeveel onzin je schrijft. Ik kan daar verder niets aan verhelpen. Niemand kan voor een ander de waarheid van een bewering inzien.
Verstuurd vanaf mijn SM-S911B met Tapatalk
-
De Rijssenaar
- Berichten: 538
- Lid geworden op: 11 apr 2025, 19:30
Re: Oudvaders over het onvoorwaardelijk aanbod van genade
Geeske is gewoon het forum aan het opstoken 
Re: Oudvaders over het onvoorwaardelijk aanbod van genade
Wat ik niet begrijp is dat er zoveel vol verbazing reageren op de woorden van Geeske. Ik heb ( helaas) deze manier van redeneren en de Bijbel laten buikspreken in mijn leven bij best veel mensen/dominees gehoord. En nog zijn er bosjes die zo denken, tot een echt gesprek kom je niet. Alles wat maar enigszins 'positief' zou klinken, wordt neergesabeld.
Het is vreselijk, maar deze 'leer' is echt nog springlevend.
Want je kan blijven wie je bent.
Vroeger zeiden ze dan; 'je bent dood voor de dood'.
Het is vreselijk, maar deze 'leer' is echt nog springlevend.
Want je kan blijven wie je bent.
Vroeger zeiden ze dan; 'je bent dood voor de dood'.
Re: Oudvaders over het onvoorwaardelijk aanbod van genade
Kunnen we wegblijven bij alle persoonlijke oordelen? Dat geldt voor nagenoeg iedereen die hier wat wil zeggen, en het is absoluut niet helpend aan de discussie.
-
GJdeBruijn
- Berichten: 2217
- Lid geworden op: 09 mar 2010, 13:37
Re: Oudvaders over het onvoorwaardelijk aanbod van genade
Geeske, bedankt voor je antwoord. Ik knip er een stukje uit. De rest gaat (weer) over wat anders.Geeske_1991 schreef: ↑05 dec 2025, 05:31]De ware gelovige krijgt een blik op Christus te zien wat de schijngelovige al niet krijgt.
Ware gelovige ziet dit met zijn zielsogen, welke blind zijn bij de schijngelovigen.
God moet het geloof inplanten, als je dat komt te missen, mis je alles!
De ware gelovige heeft het wezen en het welwezen des geloofs. Dat ontbreekt bij de schijngelovige.
Het komt nog niet echt duidelijk naar voren wat dan precies het verschil is tussen zien met 'zielsogen' en waarvoor de schijngelovigen dan blind zijn.
Wat ziet het 'zielsoog' dat een schijngelovige niet ziet?
Er moet toch een duidelijk verschil zijn, anders kun je toch niet zo makkelijk oordelen tussen 'zijn' en 'schijn'?
Je lijkt vooral geobsedeerd te zijn door het schijngeloof. Daardoor komt het ware geloof bij jouw schrijven niet of nauwelijks aan bod waardoor het in dit gesprek lastig is te begrijpen wat je nou echt wilt zeggen.
Probeer eens om bij de inhoud te blijven van het ware geloof zonder opmerkingen te maken over wat het niet is. Dus gewoon bij het onderwerp blijven als je een antwoord formuleert.
Als God, om met jouw woorden te spreken, het geloof inplant, wat gaat diegene dat precies geloven?
Re: Oudvaders over het onvoorwaardelijk aanbod van genade
Deze vraag is volgens mij nog niet beantwoord.Refojongere schreef: ↑02 dec 2025, 18:49Kun je de citaten van Bunyan en Erskine plaatsen over de sloot en de kelder en dat ze liever naar de hel gaan dan naar de hemel?Geeske_1991 schreef: ↑02 dec 2025, 17:48 Geloof me, ik zit hier niet om je bekering af te pakken. Maar ik heb wel de puriteinen gelezen, en het moet zoals de oudjes zeiden, inderdaad verstaan worden in de tijd en aan wie het uitgesproken werd.
Wat de pinksterlingen te horen kregen betekend niet dat als wij datzelfde te horen kregen, wij daarvan bekeerd werden toch?
Wij moeten onszelf eerst kennen tegenover een Heilig God. En als je de (bekerings)geschiedenissen leest, zoeken zowel Bunyan als de Erskines een plaats (kelder, sloot etc,) om Gods toorn niet zo erg te voelen drukken. Men is bang dat God ter plekke hun adem weg neemt, en zij sterven.
En zij keuren Gods deugden zo goed, dat ze liever naar de hel gaan dan naar de hemel.
En met het eren van Gods deugden, schenkt God hen Christus.
En ze kunnen niet anders dan Hem omhelzen.
Lees het, beaam het. Weet wie je citeert als je een van de puriteiners citeert.
Verstuurd vanaf mijn SM-S911B met Tapatalk
Re: Oudvaders over het onvoorwaardelijk aanbod van genade
@Geeske, graag zie ik nog een antwoord op bovenstaande vraag: Zie jij Johannes 8 vers 1 tot en met 11 als een gelijkenis dan welke Jezus heeft uitgesproken?Ooievaar schreef: ↑29 nov 2025, 11:36Zie jij Johannes 8 vers 1 tot en met 11 als een gelijkenis dan welke Jezus heeft uitgesproken?Geeske_1991 schreef: ↑28 nov 2025, 18:04Er staat behoorlijk vaak dat een mens zijn zonde en ellende voor ogen krijgt.Ooievaar schreef:
Lees alle gelijkenissen die Christus sprak op aarde.
Zijn de genezen personen niet overtuigd van hun zonde of de omgeving?
Joh. 8:9 maar zij dit horende, en van hum concientie overtuigd zijnde, gingen uit, de een na de ander
Verstuurd vanaf mijn SM-S911B met Tapatalk
- J.C. Philpot
- Berichten: 10703
- Lid geworden op: 22 dec 2006, 15:08
Re: Oudvaders over het onvoorwaardelijk aanbod van genade
Helemaal mee eens. Die verbazing snap ik ook niet zo. Ik hoop dat we dan net zo verbaasd zijn van de leer van het veronderstelde geloof.Terri schreef: ↑05 dec 2025, 13:54 Wat ik niet begrijp is dat er zoveel vol verbazing reageren op de woorden van Geeske. Ik heb ( helaas) deze manier van redeneren en de Bijbel laten buikspreken in mijn leven bij best veel mensen/dominees gehoord. En nog zijn er bosjes die zo denken, tot een echt gesprek kom je niet. Alles wat maar enigszins 'positief' zou klinken, wordt neergesabeld.
Het is vreselijk, maar deze 'leer' is echt nog springlevend.
Want je kan blijven wie je bent.
Zowel de leer van "wachten op het lot uit de loterij" als de leer van het "vanzelfsprekende/veronderstelde geloof", houden beiden mensen bij Christus vandaan. Een onbekeerd mens zal altijd zichzelf rechtvaardigen. De ene doet dat met "God moet het doen", en de ander doet het met "ik geloof toch", "ik ben toch gedoopt" of "ik geef ieder het zijne".
Als Gods Geest ons aan onszelf ondekt, ons de rust wordt opgezegd en nood tot een nood wordt, dan kunnen we ons daar niet meer achter verschuilen. Dan gaan we roepen, smeken, en vluchten tot die enige vrijstad, de Heere Jezus Christus. Dan kan niets, niemand, en geen redernering ons meer tegenhouden. En die Christus wordt aan ieder gepredikt, met bevel van geloof en bekering. Degene die zo tot Hem komt, zal Hij niet uitwerpen.
Man is nothing: he hath a free will to go to hell, but none to go to heaven, till God worketh in him to will and to do of His good pleasure.
George Whitefield
George Whitefield
Re: Oudvaders over het onvoorwaardelijk aanbod van genade
Alexander Comrie, welke nogal eens selectief wordt geciteerd, schrijft het volgende in een pastorale brief. Het geheel is opnieuw uitgegeven en van een toelichting voorzien door ds. Moerkerken!
Te vinden op pagina 37:
Ik zal u, lieve broeder, zeggen: Houd het bij uw begrip! Laat duivel en mensen, onder welke gedaante en mooie woorden ook, u van uw bevatting en bevinding in dit opzicht niet afdrijven!
Eer God Zijn Zoon aan uw ziel openbaarde, stond gij met deze mensen op hetzelfde standpunt. Toen kon gij, van uit een wettische gesteldheid van uw hart, al die dingen uitmeten als betamelijk en noodzakelijk. Zonder dat durfde gij niet naar Christus te gaan. En dus hield gij het juk op uw kinnebakken (Hos. 11:4). Maar toen God het Evangelie voor u opende en Zijn Zoon in u openbaarde in het vrije aanbod van het Evangelie, zocht gij niet meer naar berouw en leedwezen als voorbereidende dingen, maar vloog met uw ziel in de open armen van de aangeboden en door Goddelijk licht aan uw ziel geopenbaarde Heiland. Toen gingen omhelzing en aanneming van Christus, en verlating van uzelf geheel en al gepaard met een berouw, leedwezen en hartsmelting, zoals gij tevoren onder Mozes’ tucht nimmer ondervond. Waarom dan getwijfeld?
Denk maar: die zo preken, kennen de Zoon niet, zoals God Hem in het Evangelie openbaart. Bedenk dat gij een licht hebt ontvangen dat zij nooit gezien noch gekend hebben, daar zij tot de genade willen opklimmen en deze niet als arme zondaren gratis ontvangen. En sta er veel naar om - in geloofsgemeenschap met Christus - met klaarheid, hoe langer hoe meer licht te ontvangen in het vrije aanbod van Gods genade, van Christus, van de vergeving der zonden en van de eeuwige zaligheid. Gij zult dan met het algemene aanbod niet werken, noch met een soort beredeneerd geloof daartoe het vermogen hebben, maar gij zult zien dat hetgeen allen wordt aangeboden door de Geest Gods op bijzondere wijze in uw ziel wordt gewrocht, u vervolgens de vrijmoedigheid schenkende het met bijzondere toe-eigening te omhelzen en op Jezus te rusten, die de palmtak des vredes de ziel binnenbrengt en haar in leed en zelfmishaging doet smelten.
Verder durf ik mij nu niet over dit punt uit te laten, maar zeg alleen nog maar, dat ik liever één traan schrei, die voortvloeit uit het zien van Jezus, zoals God Hem mij aanbiedt en de Heilige Geest Hem aan mijn ziel openbaart, dan een hele oceaan, voort vloeiend uit een wettische beschouwing. In het eerste geval zijn de tranen ongedwongen. Maar in het laatste geval zijn ze opgedrongen. Nooit heb ik meer blijdschap gehad dan aan Christus’ voeten liggend, deze met tranen nat te maken. Want ik, mezelf kennende als de grootste der zondaren, ben veel vergeven en gevoel dat ik veel liefheb.
Zij, die vóór de omhelzing van Jezus en Zijn voldoening, berouw en leedwezen eisen, zijn eigen vrienden van de satan.
Want het is zijn werk ons af te houden van een aangeboden Heiland; hetgeen hij als volgt doet: óf door onze zonden zo te vergroten dat het lijkt dat zij tegen de Heilige Geest zijn begaan en dus onvergefelijk zijn..., óf, wanneer dat niet lukt, als een witte engel, een engel des lichts, onze ziel te tormenteren, door op de noodzakelijkheid van berouw en leedwezen aan te dringen. En daar ons wettische hart en het ongeloof daar een welgevallen in hebben en dus hun toestemming geven gaan wij liggen kwijnen, en worden van het Evangelie teruggehouden.
Hier de link naar het document op theologienet.nl
https://theologienet.nl/bestanden/Twee% ... Comrie.pdf
Te vinden op pagina 37:
Ik zal u, lieve broeder, zeggen: Houd het bij uw begrip! Laat duivel en mensen, onder welke gedaante en mooie woorden ook, u van uw bevatting en bevinding in dit opzicht niet afdrijven!
Eer God Zijn Zoon aan uw ziel openbaarde, stond gij met deze mensen op hetzelfde standpunt. Toen kon gij, van uit een wettische gesteldheid van uw hart, al die dingen uitmeten als betamelijk en noodzakelijk. Zonder dat durfde gij niet naar Christus te gaan. En dus hield gij het juk op uw kinnebakken (Hos. 11:4). Maar toen God het Evangelie voor u opende en Zijn Zoon in u openbaarde in het vrije aanbod van het Evangelie, zocht gij niet meer naar berouw en leedwezen als voorbereidende dingen, maar vloog met uw ziel in de open armen van de aangeboden en door Goddelijk licht aan uw ziel geopenbaarde Heiland. Toen gingen omhelzing en aanneming van Christus, en verlating van uzelf geheel en al gepaard met een berouw, leedwezen en hartsmelting, zoals gij tevoren onder Mozes’ tucht nimmer ondervond. Waarom dan getwijfeld?
Denk maar: die zo preken, kennen de Zoon niet, zoals God Hem in het Evangelie openbaart. Bedenk dat gij een licht hebt ontvangen dat zij nooit gezien noch gekend hebben, daar zij tot de genade willen opklimmen en deze niet als arme zondaren gratis ontvangen. En sta er veel naar om - in geloofsgemeenschap met Christus - met klaarheid, hoe langer hoe meer licht te ontvangen in het vrije aanbod van Gods genade, van Christus, van de vergeving der zonden en van de eeuwige zaligheid. Gij zult dan met het algemene aanbod niet werken, noch met een soort beredeneerd geloof daartoe het vermogen hebben, maar gij zult zien dat hetgeen allen wordt aangeboden door de Geest Gods op bijzondere wijze in uw ziel wordt gewrocht, u vervolgens de vrijmoedigheid schenkende het met bijzondere toe-eigening te omhelzen en op Jezus te rusten, die de palmtak des vredes de ziel binnenbrengt en haar in leed en zelfmishaging doet smelten.
Verder durf ik mij nu niet over dit punt uit te laten, maar zeg alleen nog maar, dat ik liever één traan schrei, die voortvloeit uit het zien van Jezus, zoals God Hem mij aanbiedt en de Heilige Geest Hem aan mijn ziel openbaart, dan een hele oceaan, voort vloeiend uit een wettische beschouwing. In het eerste geval zijn de tranen ongedwongen. Maar in het laatste geval zijn ze opgedrongen. Nooit heb ik meer blijdschap gehad dan aan Christus’ voeten liggend, deze met tranen nat te maken. Want ik, mezelf kennende als de grootste der zondaren, ben veel vergeven en gevoel dat ik veel liefheb.
Zij, die vóór de omhelzing van Jezus en Zijn voldoening, berouw en leedwezen eisen, zijn eigen vrienden van de satan.
Want het is zijn werk ons af te houden van een aangeboden Heiland; hetgeen hij als volgt doet: óf door onze zonden zo te vergroten dat het lijkt dat zij tegen de Heilige Geest zijn begaan en dus onvergefelijk zijn..., óf, wanneer dat niet lukt, als een witte engel, een engel des lichts, onze ziel te tormenteren, door op de noodzakelijkheid van berouw en leedwezen aan te dringen. En daar ons wettische hart en het ongeloof daar een welgevallen in hebben en dus hun toestemming geven gaan wij liggen kwijnen, en worden van het Evangelie teruggehouden.
Hier de link naar het document op theologienet.nl
https://theologienet.nl/bestanden/Twee% ... Comrie.pdf
Laatst gewijzigd door Ooievaar op 05 dec 2025, 20:13, 1 keer totaal gewijzigd.
Re: Oudvaders over het onvoorwaardelijk aanbod van genade
Bunyan schrijft in zijn autobiografische werk "Grace Abounding to the Chief of Sinners (1666)" een fase waarin hij zo diep overtuigd was van zijn verlorenheid en Gods rechtvaardigheid, dat hij dacht: “Zelfs al zou ik naar de hel moeten, dan nog zou God rechtvaardig zijn.” Hij bedoelde daar niet mee dat hij liever naar de hel ging dan naar de hemel, maar dat hij op een punt kwam waarop hij Gods rechtvaardigheid boven zijn eigen redding stelde. Dat was voor hem een teken dat zijn trotse verzet gebroken werd.Geeske_1991 schreef: ↑02 dec 2025, 17:48
Wij moeten onszelf eerst kennen tegenover een Heilig God. En als je de (bekerings)geschiedenissen leest, zoeken zowel Bunyan als de Erskines een plaats (kelder, sloot etc,) om Gods toorn niet zo erg te voelen drukken. Men is bang dat God ter plekke hun adem weg neemt, en zij sterven.
En zij keuren Gods deugden zo goed, dat ze liever naar de hel gaan dan naar de hemel.
En met het eren van Gods deugden, schenkt God hen Christus.
Het ging dus om: diepe zelfkennis en schuldbesef, erkenning van Gods recht en heiligheid.
Het ging hem dus niet om: een verlangen naar de hel! of een ontkenning van het verlangen naar de hemel!
Integendeel: Bunyan verlangde juist intens naar de hemel en naar verlossing, wat ook duidelijk blijkt uit "The Pilgrim’s Progress".
Waarom ontstaat toch dit verselijke misverstand?
Laatst gewijzigd door Michaels op 05 dec 2025, 19:46, 1 keer totaal gewijzigd.
..
Re: Oudvaders over het onvoorwaardelijk aanbod van genade
Mooi Philpot. Amen.
-
Geeske_1991
- Berichten: 296
- Lid geworden op: 11 apr 2018, 11:00
Re: Oudvaders over het onvoorwaardelijk aanbod van genade
Oh sorry, nee.Ooievaar schreef:@Geeske, graag zie ik nog een antwoord op bovenstaande vraag: Zie jij Johannes 8 vers 1 tot en met 11 als een gelijkenis dan welke Jezus heeft uitgesproken?Ooievaar schreef: ↑29 nov 2025, 11:36Zie jij Johannes 8 vers 1 tot en met 11 als een gelijkenis dan welke Jezus heeft uitgesproken?Geeske_1991 schreef: ↑28 nov 2025, 18:04Er staat behoorlijk vaak dat een mens zijn zonde en ellende voor ogen krijgt.Ooievaar schreef:
Lees alle gelijkenissen die Christus sprak op aarde.
Zijn de genezen personen niet overtuigd van hun zonde of de omgeving?
Joh. 8:9 maar zij dit horende, en van hum concientie overtuigd zijnde, gingen uit, de een na de ander
Verstuurd vanaf mijn SM-S911B met Tapatalk
Verstuurd vanaf mijn SM-S911B met Tapatalk
-
Geeske_1991
- Berichten: 296
- Lid geworden op: 11 apr 2018, 11:00
Re: Oudvaders over het onvoorwaardelijk aanbod van genade
Mijn excuses voor deze fout.Michaels schreef:Bunyan schrijft in zijn autobiografische werk "Grace Abounding to the Chief of Sinners (1666)" een fase waarin hij zo diep overtuigd was van zijn verlorenheid en Gods rechtvaardigheid, dat hij dacht: “Zelfs al zou ik naar de hel moeten, dan nog zou God rechtvaardig zijn.” Hij bedoelde daar niet mee dat hij liever naar de hel ging dan naar de hemel, maar dat hij op een punt kwam waarop hij Gods rechtvaardigheid boven zijn eigen redding stelde. Dat was voor hem een teken dat zijn trotse verzet gebroken werd.Geeske_1991 schreef: ↑02 dec 2025, 17:48
Wij moeten onszelf eerst kennen tegenover een Heilig God. En als je de (bekerings)geschiedenissen leest, zoeken zowel Bunyan als de Erskines een plaats (kelder, sloot etc,) om Gods toorn niet zo erg te voelen drukken. Men is bang dat God ter plekke hun adem weg neemt, en zij sterven.
En zij keuren Gods deugden zo goed, dat ze liever naar de hel gaan dan naar de hemel.
En met het eren van Gods deugden, schenkt God hen Christus.
Het ging dus om: diepe zelfkennis en schuldbesef, erkenning van Gods recht en heiligheid.
Het ging hem dus niet om: een verlangen naar de hel! of een ontkenning van het verlangen naar de hemel!
Integendeel: Bunyan verlangde juist intens naar de hemel en naar verlossing, wat ook duidelijk blijkt uit "The Pilgrim’s Progress".
Waarom ontstaat toch dit verselijke misverstand?
Grove fout.
Ze denken in de hel terrecht te komen.
Job 33:22, En zijn ziel nadert ten verderve, en zijn leven tot de dingen die doden.
23 Is er dan bij hem een gezant, een uitlegger, een uit duizend, om den mens zijn rechten plicht te verkondigen
24 zo zal Hij hem genadig zijn en zeggen: verlos hem dat hij in het verderf niet nederdale, Ik heb verzoening gevonden
Verstuurd vanaf mijn SM-S911B met Tapatalk